Kuz tuni chiroyli sherlar
Sukunat, sukunat, sukunat…
Na gʼam bor, na tashvish, na alam.
Na kuvonch, na shodlik, na sevinch,
Аstagnna tsbranar kalam.
Tin olar borlik tun bagrida,
Boʼlgan barcha-barchasi unut.
Bargin tukib sovuq zaxridan,
Daraxt xam jim, saqlaydi sukut.
Yerga toʼshalgan sarik gilam.
Daydi shamol dastidan toʼzgʼir.
Unutilgan kuvonch-u, alam Toig otgach boz uyma-uy izgir.
Oʼkinch
Koʼzimni boglashdi shirii soʼz bilan,
Qalbimni ovlashdi «Siz, Siz…» bilan,
Sirlarimii kovlashdi, kovlashdi …
Va men kolib ketdim yolgʼizlikni kuchoqlab,
Аrmona ismli kari kiz bilan.
